Scherm­afbeelding 2023-10-04 om 07.13.03

“ As a dyslexic, I have never really read words. I was never conditioned by letters. So I could always see the images on the pages for their beauty.

Detached from their written context. It is beauty that triggers my imagination. I want to thank all the image-makers who have inspired me and made me who I am today. People who cherish antique and decaying objects. Who thought they were not broken and preserved them.”

En dan bedoel ik met name de grammatica, lezen en schrijven. Ik vond het vroeger echt verschrikkelijk dat ik niet mee kon komen met het (voor)lezen van boeken. Naar mijn herinnering is er geen aandacht gegeven aan mijn dyslexie, maar alleen aan mijn grammaticale kennis. Dat blijft nu nog steeds een probleem, maar daarentegen is het spelen met woorden en spreekwoorden steeds meer onderdeel geworden van mijn leven. Door boeken te lezen met korte verhalen is lezen leuk geworden en gaat dat ook steeds vlotter. Door deze ‘oefening’, zoals bijvoorbeeld het boek ‘Taal is écht mijn ding’ en de columns van Yup van het Hek lees ik inmiddels heuse romans en thrillers. Voor mijn werk als ondernemer communiceer en schrijf ik veel in het Nederlands en het Engels. Alles bij elkaar heeft mij dat geholpen om beter met dyslexie om te gaan. Om het een toepasselijke woordspeling te eindigen is hier onderschrift van Dopper; The bottle is the message.