HOI biedt een platform for dyslectici, ouders en leraren om ervaringen te kunnen delen en daarmee te leren van die positieve en negatieve ervaring.
Deel dit:
De baanbrekende, nieuwe theorie van dr. Helen Taylor over het ontstaan van de cognitieve evolutie van de mens, complementaire cognitie genaamd, laat zien dat onze voorouders zich moesten aanpassen aan enorme verschillen in klimaat en milieu. Om te overleven pasten ze zich niet alleen fysiek aan, maar ontwikkelden ze ook verschillende breinen: elkaar aanvullende manieren van denken. Vergelijk het met de leden van een team, elk met eigen vaardigheden, die met elkaar samenwerken om de beste resultaten te verkrijgen. Individuele leden van onze soort hebben dus elkaar aanvullende breinen. En zo is dyslexie, dat nu nog vaak als stoornis wordt gezien, een neurocognitieve specialisatie.
HOI lanceert een train-de-trainerprogramma waardoor onderwijsprofessionals zelf de CLUB kunnen geven. Zo wordt op een gestructureerde wijze gewerkt aan het welbevinden van dyslectische leerlingen en aan begrip van de omgeving (zoals klasgenoten), en heeft de CLUB een blijvend effect op hun zelfvertrouwen en motivatie!
In 2020 en 2021, tussen de corona lock-downs door, deden zeven groepen met totaal 63 kinderen en hun ouders mee aan de pilot van de Happy Dyslectisch CLUB. Met een succesvol resultaat: 86% van de kinderen heeft een positiever beeld van zijn of haar dyslexie gekregen!
Om een wereld te kunnen creëren waar wij bekend staan en gewaardeerd worden voor onze talenten, trots durven te zijn op onze identiteit, verzekerd over onze vaardigheden en de mogelijkheden krijgen om het beste uit onszelf te halen moeten we samenwerken.
Kind, tiener, volwassen? Meld je aan en vertel ons jouw verhaal.
Elk dyslectisch kind heeft twee kinderen in de klas die ook dyslectisch zijn, want 1 op de 10 mensen is, in meer of mindere mate, dyslectisch.
Er komt (gelukkig) steeds meer aandacht voor het welbevinden van dyslectische leerlingen. Het bovenmatig falen, niet begrepen worden, anders voelen, etc. doet niet veel goeds voor deze kinderen; frustratie, boos, verdrietig, onzeker, schaamte, etc. In dit stukje deel ik, Tamara Vreeken, mijn ervaringen als dyslect en mijn kennis als oprichter van de HOI Foundation over hoe dat zit met DYSLEXIE & ZELFVERTROUWEN en wat je als onderwijsprofessional zou kunnen betekenen op het gebied van de sociaal emotionele kant van dyslexie.
