HOI TEAM

De HOI Foundation is opgericht door dyslectici, voor dyslectici! Met heel veel enthousiasme en passie werken vele HOI vrijwilligers, HOI ambassadeurs, HOI adviseurs en het HOI bestuur en directie aan het verder brengen van onze belangrijke missie.

TAMARA VREEKEN

Founder en directeur

Tijdens de lagere schooltijd van mijn broertje en mij werden wij, allebei zwaar dyslectisch, net als alle andere dyslectici, voor lui en dom versleten. Men wist nauwelijks dat dyslexie bestond, laat staan dat het herkend werd. Mijn moeder herkende het beeld niet dat de leerkrachten van ons schetsten: hoe was het te verklaren dat wij op school helemaal niet meekwamen met lezen, schrijven en rekenen, terwijl we thuis gewone, slimme kinderen waren? Als een leeuwin beet zij zich hierin vast. Uit onderzoek bleek dat het aan onze intelligentie niet schortte. Cognitief scoorden we laag, maar op andere vlakken juist hoog. Zo ontdekte mijn moeder op een gegeven moment dat wij ‘woordblind’ waren, zoals het destijds genoemd werd. Voor mijn vader en vele familieleden van mijn vader, vielen er toen dingen op hun plaats: dat hadden zij ook! Nu ik zelf drie dyslectische kinderen heb, moet ik helaas vaststellen dat deze kinderen het nog steeds zwaar hebben ondanks dat dyslexie een bekend leerprobleem is. Het cognitieve onderwijssysteem is voor een dyslectische kind een omgeving waarin je dag in dag uit, jaar in jaar uit wordt beoordeeld op wat je niet goed kan.

In mijn leven heeft dyslexie veel impact gehad op mijn zelfvertrouwen. Voor mij kwam de eerste ontspanning pas na mijn Havo diploma en mijn opleiding op het grafisch lyceum. Ik zou geen cijfers meer krijgen voor wat ik zou doen op het werk. Heerlijk. Nu na al die jaren werkervaring o.a. als projectmanager bij verschillende creatieve bureau’s en 10 jaar als operations directeur van Lava Design, zie ik pas echt mijn kracht en mijn talent. Ik zet nu deze vaardigheden in voor een fantastisch doel; Het beeld van dyslexie veranderen van probleem naar kans en daardoor dyslectische kinderen een schooltijd bieden vol zelfvertrouwen en talentontwikkeling!

STEPHANIE RABER

HOI mede-oprichter en bijzonder adviseur

Vanaf groep drie was het al snel duidelijk. Meer fout dan goed tijdens een dictee, lezen was een lastige klus en het zit in de familie. Na het label “dyslexie”, was het medicijn heel veel remedial teaching. Dat heeft mij zeker een redelijke lezer en speller gemaakt. 

Toch heeft dyslexie ook een negatieve invloed op mij gehad. Angst, frustratie, eenzaamheid, verdriet en schaamte zijn allemaal gevoelens die bij mij opkomen als ik terug denk aan mijn school en studietijd.  “Ik had je niet eens een één moeten geven, aangezien je je naam niet kan spellen”, “je schrijft als een allochtoon”, zijn de opmerkingen die ik nooit meer zal vergeten. En dan was er nog de paniek voor het lezen voor de klas en het maken van fouten. Waarom kan iedereen dit en ik niet? Mijn strategie om mijn gevoelens te verbergen? De clown uit hangen op school en eten was mijn manier om met de pijn om te gaan.  

Op school ging het uiteindelijk best goed. Ik moest er hard aan werken maar ik was erop gebrand om iedereen te laten zien dat ik het wel kon. Via de HAVO en het HBO ben ik uiteindelijk afgestudeerd aan de VU als bedrijfskundig econoom. Daarna ging het snel met mijn carierre. Ik groeide in rap tempo bij de bedrijven waar ik werkte en begon in 2011 als zelfstandig ondernemer.

 Emotioneel was het moeilijker, op mijn 17de woog ik 96 kilo en kwam, met met een heel laag zelfbeeld en extreme angsten, bij een psycholoog terecht. Toch heeft ook deze negatieve periode mij heel veel gebracht en gemaakt tot wie ik nu ben. 

 Bij mijn nichtje, ook dyslectisch, zag ik weer precies dezelfde frustratie. Dat heeft mij doen beseffen dat het tijd was om mij te gaan verdiepen in dyslexie en de emotionele gevolgen ervan. ​Ik schrok dat er nog steeds zo weinig kennis is over de positieve kanten van dyslexie en de negatieve emotionele gevolgen als er niet goed mee wordt omgegaan. Wat als mijn ouders waren geïnformeerd dat kinderen met dyslexie 30% meer kans hebben op een depressie? Het werd me snel duidelijk dat het tijd was voor een carriereswitch en mij hiervoor in te gaan zetten. Ik heb een opleiding transformatieve coaching gedaan en heel veel onderzoek naar dyslexie. Er is zoveel om trots op te zijn en daar heeft de wereld nog geen weet van. Door dyslexie beter te snappen en te accepteren lees ik nu veel boeken en ben de schaamte volledig kwijt. 

​Het is mijn droom en missie om te werken aan een wereld waarin men de unieke manier van denken van iemand met dyslexie beter begrijpt en waardeert. Een wereld waarin met onderkent dat ieder brein anders werkt en “normaal” niet bestaat.